282.

  James wślizgnął się do pokoju w ostatniej chwili zanim Syriusz zatrzasnął drzwi z impetem. Black rzucił się na łózko i schował głowę w poduszkę.

- Zostaw mnie - krzyknął, ale poduszka stłumiła głośność.
- Łapa ... nie zachowuj się jak baba - James usiadł na parapecie - Porozmawiaj ze mną.

 Syriusz odwrócił się w jego stronę. James wziął do ręki jakieś słodycze z Miodowego Królestwa. Black miał minę mówiącą "powiedz o co ci chodzi i daj mi się pogrążyć w nędzy tej sytuacji" i tak ten wyraz twarzy zrozumiał Potter.
- Nie dam ci spokoju puki mi nie powiesz co się z tobą dzieje - odrzekł Rogacz z buzią pełną karmelków.
- A co ma się ze mną dziać? Gdybyś zobaczył jak ktoś trafia Dorcas to byś do niej pomachał i poszedł dalej? - James już miał coś powiedzieć, ale Syriusz nie dawał mu dojść do słowa - Nie, zrobiłbyś to samo co ja. Każdy by zrobił. To nic nie oznacza.
- Ale ja widziałem ciebie przed bramą! - Rogacz rzucił cukierkami w Syriusza - Widziałem twoje przerażenie w oczach, nie chodziło tu na pewno o strach przed śmierciożercami. Ty bałeś się o nią. A wiesz co? Ja wyglądałem tak samo, jak podczas uciekania z Hogsmeade Lily puściła moją rękę i zniknęła na chwile w tłumie. Tak samo wygląda Remus, gdy ogląda jak Mary ćwiczy trudny układ baletowy. Frank patrzył tak na Alice, gdy ona w Paryżu przeszła na drugą stronę ruchliwej ulicy. I my tak beznadziejnie się o nie boimy, bo je kochamy.
- Ja jej nie.. - nie dokończył.
- Lepiej nic nie mów. Okłamujesz sam siebie. Jestem twoim najlepszym przyjacielem, po prostu widzę co się z tobą dzieje - zszedł z parapetu i zaczął kierować się do drzwi - Ja nie zmuszę cię do niczego, ale chociaż pomyśl szczerze o tym co czujesz. Zrobiło się ckliwe więc ja wychodzę.
 Zostawił Syriusza osłupiałego ze swoimi myślami. Długo z nimi nie został, bo po pół godzinie James i Frank zobaczyli go na dziedzińcu obejmującego jakąś dziewczynę w mundurku Ravenclawu.